De revelaties van de Australian Open: vanwaar hun opmars en waar mogen ze nog van dromen?

De opkomst van Tsitsipas is eigenlijk niet zo verrassend, alleen werd algemeen aangenomen dat het nog iets te vroeg zou zijn om hem in de eindfase van een Grand Slam zien meestrijden. De Griekse wonderboy staat al langer bekend als een groot talent en is zowat het uithangbord van een beloftevolle nieuwe generatie.

Die generatie werd in Melbourne wel meermaals op zijn plaats gezet. Van al die youngsters is de 20-jarige Tsitsipas degene die al het verst staat en die nu al capabel is om de gevestigde waarden het vuur aan de schenen te leggen. Met zijn stuntzege tegen Roger Federer als voornaamste bewijs.

DOORBRAAK IN ANTWERPEN

We leerden Tsitsipas eigenlijk echt kennen tijdens het toernooi van Antwerpen in 2017. Hij klopte daar de lange reus Karlovic en hield zelfs David Goffin uit de halve finale. Eerder dat jaar had hij op Roland Garros voor het eerst op de hoofdtabel van een Grand Slam gestaan en had hij tijdens datzelfde gravelseizoen de challenger van Genua gewonnen.

Sindsdien is hij zo'n beetje de rijzende ster van het tennislandschap. Zijn speelstijl is enorm leuk om naar te kijken: hij brengt zeer gevarieerd tennis, speelt met een onbevangenheid die allerlei fans charmeert en een zeer groot geloof in eigen kunnen.

Hij heeft het zeker in zich om een meervoudig grandslamwinnaar te worden. Werkpunt nummer één is de service - hij is niet het typische opslagkanon - en bij momenten is hij nog kwetsbaar langs de backhand-zijde. Als hij dat kan bijstellen, komt hij echt dicht bij die grote triomf.

ALS EEN RAKET OMHOOG

Danielle Collins heeft bij de dames toch een ander pad bewandeld. Zij komt veel meer plotseling als een raket omhoog geschoten. Ze is al vijf jaar ouder dan de mannelijke toernooirevelatie en had voor deze editie van de Australian Open nog nooit een wedstrijd op de hoofdtabel van een Grand Slam overleefd.

In de vorige jaren moest ze het vooral hebben van succes op ITF-toernooien, al liet ze in 2018 ook wel enkele flitsen zien van haar potentieel op de WTA-tour. Zo won ze het toernooi van New Beach en haalde ze in Miami de halve finale na onder meer Venus Williams te kloppen. Die lijn trekt ze nu verder door.

Het is ook niet moeilijk te zien waarom de Amerikaanse zo ver is geraakt in Melbourne: ze werkt elk duel af aan een onvoorstelbare wedstrijdintensiteit. Geregeld eens een luide kreet na een gewonnen game, een discussie met de umpire aangaan: de felheid druipt er vanaf. 

Hoewel Collins qua fysiek niet intimiderend is voor haar opponente, is ze dat door haar mentaliteit des te meer met haar 'in your face-attitude'. Als dan de slagen ook nog goedvallen, heb je een winnaarstype. Hoe ver ze kan geraken, is evenwel moeilijk te voorspellen.

Eerst moet ze over een heel jaar nog de nodige regelmaat vinden en bewijzen dat ze zomaar in de top twintig kan meedraaien. Als dat lukt, kan ze tijdens Grand Slams nog veel moois laten zien. Want één ding is zeker: schrik van het grote moment, sterke tegenstandsters of het spelen op grote banen heeft ze hoegenaamd niet.