Vrouwentennis: de pionier in de strijd tegen genderongelijkheid in de sport?

Als we naar de best verdienende vrouwelijke atleten gaan kijken, dan komt de volledige top-10 uit het tennis, met Serena Williams op kop. Pas op nummer 12 komen we voetbalster en wereldkampioene Alex Morgan tegen.

Toch wordt er juist in het tennis veel strijd geleverd tegen de ongelijkheid. Logisch, want zelfs de best verdienende atletes krijgen maar een peulenschil in vergelijking met de mannelijke sporters. Daarnaast zijn er maar weinig sporten waar de twee circuits -mannen en vrouwen- zo veel met elkaar in aanraking komen.

Om die reden evolueert het tennis ook zo snel. Een volledige top-10 in het lijstje van Forbes is dus geen toeval. De vier grand slams keren even hoge winstpremies uit voor mannen en vrouwen, maar daarmee is de strijd natuurlijk niet gestreden. In andere toernooien zijn de prijzengelden immers nog niet hetzelfde.

Toewijzing courts

Bovendien gaan de vier grand slams ook nog geregeld in de fout, getuige de ongelukkige actie van de US Open -je kan de ultieme beloning winnen, verliezers van de actie maken nog steeds kans op tickets voor de halve finale van de dames- zeer recentelijk (zie tweet hieronder). Judy Murray kaartte het aan op de sociale en kreeg bijzonder veel steun, onder meer van Flipkens en Van Uytvanck. Ook de toewijzing van de courts is een flink discussiepunt.

This looks great @usopen. Until you come to paragraph two. 🤷‍♀️😡 pic.twitter.com/JY4xcrUfYi

— judy murray (@JudyMurray) August 14, 2019

Zo zei Victoria Azarenka dat toernooiorganisaties de ongelijkheid in de hand werken door mannen sneller de grote arena’s in te sturen en de vrouwen op de kleinere courts te laten spelen. Dat is niet alleen nadelig voor de vrouwensport op dat moment, maar ook op de lange termijn, want zo krijgt het grote publiek alleen maar mannentennis te zien.

De genderongelijkheid in het tennis is dus duidelijk aan het afnemen, maar de strijd is nog niet gestreden, ook al verkleint de gap sneller dan in andere sporten.