Interview Norman stunt op Wimbledon (5): eervolle exit tegen grootheid Boris Becker
Foto: © photonews
Dick Norman beleefde 25 jaar geleden een waanzinnige Wimbledon. Als jonkie groeide hij uit tot de toernooirevelatie: twee grandslamkampioenen wist hij te vloeren en een derde maakte hij het moeilijk. In de vijfdelige reeks 'Norman stunt op Wimbledon' blikt Tenniskrant met hem terug op dat avontuur.
Reeds twee grandslamkampioenen had Norman naar huis gestuurd, toen hij in de achtste finales van Wimbledon '95 een derde op zijn bord kreeg. En wat voor één. Iemand dan al liefst acht grandslamtitels verzameld had en later dat jaar nog de Tour Finals zou winnen: Boris Becker.
"Hij had een groot aura. Hij had Wimbledon al drie keer gewonnen. Ik was echt wel onder de indruk. Als je aan het opwarmen bent, concentreer je je normaal op je slagen. Ik had voordien enkel kleine toernooien gespeeld en stond nu op The Graveyard tegen Becker. Ik was meer op zijn slagen aan het letten. Het was onvergetelijk."
BOLLETIERI
Ook qua entourage was er dan wel een verschil dus. "Hij had met Nick Bolletieri een hele bekende coach die veel spelers naar de top heeft gebracht. Ik zat daar zonder coach", moet Norman lachen. De openingsset werd in een tiebreak beslecht. "Ik redde nog een setbal en scoorde een volley waarbij ik met mijn buik op de grond terechtkwam. Zo'n punt waar Becker eigenlijk voor bekend was. Het leek te mooi om waar te zijn."
Een set voor komen had helemaal schitterend geweest, maar dat lukte niet. "Ik kon die set net niet pakken. Ik voelde dat hij nog een tandje kon bijsteken en een versnelling hoger kon schakelen. Zelfs met passing shots die hij in de voeten kreeg, wist hij raad. Hij miste echt niets."
EERSTE BREAKBAL
Norman kan alvast zeggen dat hij mogelijkheden had tegen Becker. "Ik kreeg ook de eerste breakbal, op zijn opslag. Ik heb toen een beetje gegokt zoals een keeper. Ik dacht: als hij op mijn backhand serveert, geef ik er een patat op. Die opslag kwam tien à vijftien procent harder aan dan verwacht, ik was zo geschrokken van die snelheid. Maar ik gaf er dus een klap op en die bal ging over zijn hoofd en belandde achteraan in de muur."
Het geeft aan met hoeveel lef Norman tijdens deze Wimbledon stond te spelen. Ook na die eerste set bleef hij het Becker, die later nog de finale zou spelen, overigens lastig maken. Norman verloor uiteindelijk met 7-6, 6-3 en 6-4. "Voor mij was het een superervaring. Het is geen schande om van iemand als Becker te verliezen."
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws per mail.